تنبلى چشم هم جزء بيمارى‌هاى شايع است كه باوجود فعاليت‌هاى سازمان بهزيستى در اين زمينه، كنترل آن هنوز نياز به سرمايه‌گذارى بيشترى دارد. بد نيست بدانيد بيمارى‌هاى شايع چشمى در كشورهاى توسعه يافته مربوط به كهولت سن است و نه آب مرواريد يا تراخم يا تنبلى چشم.
يعني بيماري‌هاي چشمي در كشور ما با كشورهاي پيشرفته‌تر، متفاوتند؟
ببينيد، از جمله عوامل تأثيرگذار بر اين تفاوت، وضع اقتصادى و فرهنگى و ميزان اطلاعات عمومى مردم است. توجه به پيشگيرى از بيمارى‌ها و اختلالات بينايي ضرورى است. همچنان كه به واكسيناسيون بچه‌ها اهميت مى‌دهيم بايد به پيشگيرى از تنبلى چشم نيز اهميت دهيم. مثلا با استفاده از برنامه بهزيستى در اين زمينه يا مراجعه به يك چشم پزشك مى‌توان از بروز مشكلات بينايى در آينده براى بچه‌ها پيشگيرى كرد.
درباره ديابت گفتيد و اين بيماري هم كه در كشور ماغوغا مي‌كند.
كسانى كه ديابت دارند، مطمئن باشند اين بيمارى روى بينايى آنان تأثير مى‌گذارد حتى اگر قند خونشان را كنترل كنند. اگر ديابت روى چشم تأثير بگذارد اما به اين مشكل رسيدگى نشود منجر به كورى خواهد شد. در حالى كه با پيشگيرى مى‌توان از كورى جلوگيرى كرد.
به بيماري‌هاي شغلي و بطور خاص، بيماري‌هاي مربوط به چشم هم در كشور ما توجه نمي‌شود. اين‌طور نيست؟
همين‌طور است. تعدادى از مراجعان به چشم پزشكان، كسانى هستند كه با مواد مذاب يا شيميايى سر و كار دارند و به دليل بى‌احتياطى آسيب چشمى ديده‌اند. آنان در شرايطى به چشم پزشك مراجعه مى‌كنند كه گاهي نمى‌توان كمكى به رفع اين آسيب‌ها كرد و بينايى‌شان را از دست مى‌دهند.
در حالى كه با استفاده از عينك يا با اندك توجهى به نكات ايمنى كه بارها تذكر داده شده است، مى‌توان از بروز اين آسيب‌ها جلوگيرى كرد.
نظرات شما عزیزان:
<-PollName->