مغز یک نوزاد که هنوز به خوبی شکل نگرفته و بدون ساختار است و برای رشد و تحول خود به تحریک نیاز دارد، نه تنها به تحریکات محسوس و شناختی در اشکال و انحای گوناگون رفتارها مثل بازی ها، رنگ ها یا موزیک بلکه به برخوردها و رفتارهای محبت آمیز نیز محتاج است. هر چه روابط و تاثیرات متقابل مثبت بیشتری به وقوع بپیوندد، اتصالات و شبکه های بهتر و بیشتری در این بخش ایجاد می گردد. در سال های پس از دوران کودکی، مغز در مواقع سختی و فشار یا با تولید بیش از حد هورمون که نتیجه آن بروز ترس و افسردگی است و یا با تولید کمتر از حد لازم هورمون ها که نتیجه آن سردی عواطف و بروز خشونت است، عکس العمل نشان می دهد. نتیجه گیری از این شناخت های جدید علمی، تنها به این موضوع منجر می شود نوزاد در سال های اولیه زندگی اش به فردی نیازمند است که برایش شناخته شده باشد. فردی که حال و احوال نوزاد را درک کند.فردی که به وی لبخند بزند و با محبت و مهربانی رفتار کند.
نظرات شما عزیزان:
<-PollName->